خودروهای شهری در حال مرگ هستند. زنده باد کراس‌اورهای شهری! تویوتا آیگو ایکس یکی از معدود خودروهای جدید در کلاس رو به نابودی خودروهای سگمنت A است.

همیشه به ما می‌گویند که سگمنت A بازار سختی است. خریداران کوچک‌ترین خودروها انتظار قیمت پایین دارند، اما این خودروهای «ارزان» همچنان نباید سازندگان خود را در تست‌های NCAP یا اهداف آلایندگی با پیشرانه‌های غیرهیبریدی شرمنده کنند.

اسم آن «آیگو کراس» تلفظ می‌شود، درست مانند یاریس کراس، هرچند که یاریس کراس به جای «یاریس ایکس» نوشته می‌شود.

به همین دلیل است که سیتروئن و پژو با فروش سهام کارخانه خود در شهر کولین جمهوری چک (جایی که سیتروئن C1، پژو 108 و تویوتا آیگو را تولید می‌کردند) از این کلاس خارج شدند.

اما تویوتا هنوز آینده‌ای برای سگمنت A می‌بیند و با خرید سهام استلانتیس، تولید آیگو را به تنهایی در همان کارخانه ادامه داد.

ارزان‌ترین خودروی تویوتا حالا به آیگو ایکس (تلفظ کراس) تبدیل شده؛ یعنی کمی بزرگ‌تر، کمی بلندتر، کمی بالغ‌تر و به مراتب گران‌تر شده است. بالاخره تنها راه بقای این کلاس، افزایش قیمت است.

یا شاید نه؟ وقتی دقیق نگاه می‌کنیم، می‌بینیم تویوتا آنقدرها هم تنها نیست. فولکس‌واگن آپ و فیات 500 بنزینی قدیمی هستند و فیات پاندا هم هنوز زنده مانده. کیا پیکانتو و هیوندای i10 نسبتاً جدیدند، داسیا ساندرو بزرگ‌تر اما فوق‌العاده مقرون‌به‌صرفه است و سوزوکی از سال ۲۰۱۶ با اینیس همین راه کراس‌اوور کوچک را رفته بود.

رقبای کمتری نسبت به قبل باقی مانده‌اند، اما آیگو ایکس همچنان باید ثابت کند که ارزش قیمت نسبتاً بالای خود را دارد.

بررسی تیپ‌های مختلف تویوتا آیگو ایکس

حتی با استانداردهای این کلاس، خانواده آیگو ایکس بسیار ساده است. فقط یک موتور وجود دارد و انتخاب بین گیربکس دستی یا اتوماتیک CVT. تیپ‌ها از Pure شروع شده و به Edge، Exclusive و در نهایت Limited Edition می‌رسند.

امتیاز کلی: ۷ از ۱۰

نقاط قوت: رفتار جاده‌ای بالغ، راحتی در مسافت طولانی، تجهیزات ایمنی کامل به صورت استاندارد
نقاط ضعف: شتاب بسیار کند، قیمت بالا نسبت به رقبا

طراحی و استایل بدنه

در نگاه اول، تویوتا آیگو ایکس شبیه به نسل قبلی به نظر می‌رسد. زبان طراحی همچنان جسور و بازیگوش است؛ جلوپنجره پایین، چراغ‌های عمودی عقب و درب شیشه‌ای صندوق حفظ شده‌اند.

اما در حقیقت این یک خودروی کاملاً متفاوت است. آیگو دیگر نیازی به اشتراک پلتفرم با محصولات دیگر ندارد و حالا روی نسخه اصلاح‌شده پلتفرم TNGA-B یاریس سوار است.

رینگ‌های ۱۸ اینچی (۱۷ اینچی در تیپ Pure) برای خودرویی به این کوچکی غیرعادی بزرگ هستند و استایل مطمئنی به آن می‌دهند. لاستیک‌ها باریک‌اند و از پشت کمی لاغر به نظر می‌رسد. تزئینات نارنجی مخصوص نسخه Limited Edition است.

سیستم تعلیق همچنان مک‌فرسون در جلو و اکسل تورشن‌بیم در عقب است، اما تکنولوژی جدیدتر باید کنترل و نرمی بیشتری به شاسی بدهد.

مهم‌ترین تغییر، افزایش ابعاد است. آیگو ایکس با طول ۳۷۰۰ میلی‌متر، ۲۳۵ میلی‌متر بلندتر و ۱۲۵ میلی‌متر عریض‌تر از نسل قبل است. مثل تمام هاچبک‌های جدید، فقط به صورت پنج‌در عرضه می‌شود (هرچند درهای عقب تقریباً خنده‌دار کوچک‌اند).

آیا می‌توان آن را شاسی‌بلند یا کراس‌اوور نامید؟ با ارتفاع ۱۵۲۵ میلی‌متر هنوز خیلی کوتاه است، اما عرض بیشتر و رینگ‌های ۱۷ یا ۱۸ اینچی استایل مطمئن‌تری نسبت به اکثر خودروهای شهری به آن می‌دهد.

حداقل از کنار. چون عرض لاستیک فقط ۵ اینچ است و از پشت کمی باریک به نظر می‌رسد.

ابعاد بزرگ‌تر یعنی وزن بیشتر. نمونه تست Limited Edition ما روی باسکول میل‌بروک ۹۷۴ کیلوگرم وزن داشت؛ ۸۴ کیلوگرم سنگین‌تر از آیگوی سال ۲۰۱۴. با این حال هنوز کمی سبک‌تر از هیوندای i10 است و تویوتا در کنترل افزایش وزن خوب عمل کرده.

موتور همان پیشرانه قدیمی 1KR دایهاتسو است که طی سال‌ها به‌روزرسانی شده تا با استانداردهای آلایندگی جدید سازگار شود، اما قدرت آن همچنان فقط ۷۱ اسب‌بخار و ۹۳ نیوتن‌متر گشتاور است.

وزن و ابعاد

وزن خالص ادعایی: ۹۲۰ کیلوگرم
وزن خالص تست شده: ۹۷۴ کیلوگرم
اندازه رینگ تست: ۵٫۰J x 18 اینچ
طول: ۳۷۰۰ میلی‌متر
عرض (با/بدون آینه): ۲۰۶۰ میلی‌متر (با آینه)
ارتفاع: ۱۵۲۵ میلی‌متر
فاصله محوری: ۲۴۳۰ میلی‌متر

کابین و فضای داخلی

اگر بخشی از آیگو ایکس از افزایش ابعاد و حرکت به سمت بالارده سود برده، آن بخش کابین است. خودروهای شهری معمولاً به خاطر موقعیت رانندگی نامناسب و داشبورد ساده احساس تنگی می‌دهند، اما اینجا این‌طور نیست.

آیگو ایکس در بسیاری از موارد شبیه سوپرمینی‌هاست. به لطف ابعاد بیرونی بیشتر، سرنشینان جلو دیگر به هم نزدیک نیستند و فضای پای جلو فراوان است.

سقف پارچه‌ای را دوست دارم؛ حس شادی به ماشین کوچک ارزان می‌دهد. تعجب می‌کنم چرا برقی است؟ اگر دستی بود سریع‌تر و ارزان‌تر بود.

داشبورد کاملاً بازطراحی شده و ظاهری جسور و رنگی دارد. پلاستیک سخت و فلز لخت هنوز وجود دارد، اما در این کلاس عادی است.

از نظر تکنولوژی هم کم نمی‌آورد. در تیپ‌های بالا سیستم چندرسانه‌ای جدید تویوتا نصب شده که سریع، زیبا و کاربرپسند است. سرعت‌سنج آنالوگ است، دور موتور و بنزین به صورت دیجیتالی ساده نمایش داده می‌شود و صفحه کوچک رنگی داخل سرعت‌سنج اطلاعات را شفاف نشان می‌دهد.

تنظیمات تهویه با دکمه‌های فیزیکی است و در برخی تیپ‌ها سقف پارچه‌ای برقی هم موجود است. در روز آفتابی عالی است، ولی بالای ۸۰ کیلومتر بر ساعت صدای باد زیادی ایجاد می‌کند.

اگر جلو بنشینید، آیگو ایکس جای بسیار دلپذیری است. اما عقب هنوز خودروی شهری است؛ فقط برای کودکان یا نوجوانان مناسب است و صندوق ۲۳۱ لیتری (۱۸۹ لیتری با سیستم JBL) از i10 کوچک‌تر است.

سیستم چندرسانه‌ای تویوتا آیگو ایکس

سال‌ها سیستم‌های چندرسانه‌ای تویوتا قدیمی بودند، اما حالا در مدل‌های جدید (از جمله Exclusive و Limited Edition آیگو ایکس) سیستم کاملاً جدید نصب شده که بسیار بهتر است. در تیپ‌های پایین‌تر هنوز از سیستم قدیمی ۷ یا ۸ اینچی استفاده می‌شود.

Apple CarPlay و Android Auto بی‌سیم پشتیبانی می‌شوند و دکمه فیزیکی برای جابه‌جایی بین سیستم بومی و گوشی وجود دارد.

ابعاد داخلی

فضای سر راننده: ۱۰۳۰ میلی‌متر
فضای پای راننده: ۱۰۹۵ میلی‌متر
فضای سر عقب: ۸۷۰ میلی‌متر
فضای پای عقب معمول: ۶۷۵ میلی‌متر
حجم صندوق (صندلی‌ها بالا/پایین): ۲۳۱-۸۲۸ لیتر

موتور و عملکرد

شتاب ۰ تا ۱۰۰ کیلومتر در ساعت در ۱۶٫۷ ثانیه. این عدد مربوط به سال ۲۰۲۲ است! وقتی رقبای توربو زیر ۱۰ ثانیه هستند، این واقعاً کند است.

هیچ‌کس انتظار هاچبک داغ از آیگو ایکس ندارد، اما لذت گاز دادن یک سه‌سیلندر کوچک با گیربکس دستی نزدیک وجود دارد. با این حال عملکرد یخچالی‌اش متعلق به عصر دیگری است.

گیربکس دستی در استفاده روزمره واقعاً لذت‌بخش است؛ کورس کوتاه و حس مکانیکی دارد. نسبت دنده‌ها هم مناسب است و خلأ بزرگی بین دنده دو و سه وجود ندارد.

نسخه اتوماتیک CVT فقط ۰٫۱ ثانیه سریع‌تر است و ما همچنان دستی را ترجیح می‌دهیم.

فاصله توقف از ۱۱۲ کیلومتر در ساعت فقط ۴۵٫۶ متر بود که نتیجه بسیار خوبی است.

عملکرد

شتاب ۰-۱۰۰ ادعایی: ۱۴٫۹ ثانیه
شتاب ۰-۱۰۰ تست شده: ۱۶٫۷ ثانیه
۳۰-۱۱۰ کیلومتر در دنده ۴: ۲۹٫۲ ثانیه
حداکثر سرعت: ۱۵۸ کیلومتر در ساعت
توان به وزن: ۷۷ اسب‌بخار بر تن

فرمان‌پذیری و سواری

پلتفرم سفت‌تر باعث شده آیگو ایکس نسبت به نسل قبل مطمئن‌تر باشد. شاید به اندازه سوپرمینی‌های اسپرت چابک نباشد، اما برای این سطح قدرت کاملاً کافی است.

در عمل به سرعتی نمی‌رسید که شاسی را به چالش بکشد، اما تعادل خوب، چسبندگی مناسب و راحتی در مسافت طولانی دارد.

وزن کم باعث شده لاستیک‌های ۱۷۵ میلی‌متری به راحتی چسبندگی را حفظ کنند. سیستم کنترل پایداری خیلی زود دخالت می‌کند و همه چیز ایمن و آرام پیش می‌رود.

فرمان سبک اما پیوسته است و شعاع گردش فقط ۴٫۷ متر (۹٫۴ متر قطر) دارد؛ پارک کردن بسیار آسان است.

راحتی و عایق صوتی

ارتفاع بیشتر موقعیت رانندگی را به شدت بهبود داده است. تنظیم فرمان و صندلی راننده (حتی در تیپ پایه) به همراه طول بیشتر نشیمنگاه باعث شده رانندگان قدبلند هم راحت باشند.

عایق صوتی در سطح خودروهای کوچک قابل قبول است؛ صدای جاده ثابت ولی آزاردهنده نیست. سقف پارچه‌ای کمی صدا را بیشتر می‌کند.

رینگ‌های ۱۸ اینچی با وزن کم خودرو ترکیب خوبی شده‌اند و سواری نسبتاً نرم است.

سطح صدا

درجا: ۳۷ دسی‌بل
۵۰ کیلومتر: ۵۸ دسی‌بل
۸۰ کیلومتر: ۶۵ دسی‌بل
۱۱۲ کیلومتر: ۷۱ دسی‌بل

مصرف سوخت و هزینه‌های نگهداری

توسعه یک خودروی کاملاً جدید شهری در سال ۲۰۲۲ کار پرریسکی است. تیپ پایه Pure با تجهیزات کامل حدود ۱۴,۸۰۰ پوند قیمت دارد که گران به نظر می‌رسد، اما رقبا هم ارزان نیستند. فقط داسیا ساندرو به مراتب ارزان‌تر و جادارتر است.

پیشنهاد ما: فقط تیپ Pure منطقی است؛ همه امکانات ضروری را دارد. اگر بودجه بیشتر دارید، سقف پارچه‌ای گزینه جذابی است.

نسخه Limited Edition ما به ۱۹,۶۵۰ پوند می‌رسد که گران است، اما مصرف سوخت واقعی ۵٫۸ لیتر در صد کیلومتر و اعتبار بالای تویوتا در قابلیت اطمینان، هزینه‌های نگهداری را پایین نگه می‌دارد.

هزینه‌های نگهداری

مصرف ادعایی: ۴٫۸ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر
مصرف تست متوسط: ۵٫۸ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر
برد تست: ۷۲۰ کیلومتر با باک ۳۵ لیتری

برای اطلاعات بیشتر درباره خودروهای شهری و کراس‌اورهای کوچک می‌توانید به اجاره خودرو در کیش و ازکیش مراجعه کنید.