بررسی جامع تویوتا C-HR+ 2025: کراس‌اوور الکتریکی جذاب با برد واقعی بالا

پیگیری برنامه معرفی محصولات کیا واقعاً سخت است؛ انگار هر هفته یک EV جدید با شماره متفاوت می‌آید؛ اما تویوتا با آرامش و گام‌های سنجیده پیش می‌رود.

رویکرد تویوتا مانند بزرگ‌ترین خودروساز جهان، دارای شتاب آهسته اما پیوسته است. این شتاب همراه با اینرسی هم هست؛ تغییر مسیر به‌خصوص به سمت خودروهای الکتریکی خوب، سخت است. تویوتا عاشق هیبریدهایش است اما در اروپا برای عرضه خودروهای تمام‌الکتریکی خیلی کند عمل کرده. تویوتا C-HR+ جدید فقط دومین خودروی تمام‌الکتریکی اصلی این برند پس از bZ4X است. به‌زودی Urban Cruiser هم می‌آید، اما زیر پوست آن یک سوزوکی است.

آیا قبلاً یک C-HR نداشت؟ بله؛ C-HR معمولی کراس‌اوور هیبریدی اندازه فولکس‌واگن T-Roc و نیسان قشقایی است؛ ظاهراً شیک اما منطقی. علامت «+» در نام جدید نشان می‌دهد این نسخه تمام‌الکتریکی کاملاً متفاوت اما تقریباً هم‌اندازه است. حداقل نام کیا این هفته به شما می‌گوید چه پیشرانه‌ای دارد و کجای رده‌بندی قرار می‌گیرد…

تویوتا C-HR+

خوشایند، عمدتاً معمولی و کمی محافظه‌کارانه

نقاط قوت: رانندگی راحت – رابط کاربری منطقی – صندلی‌های عالی

نقاط ضعف: مصرف انرژی در تست اولیه چندان درخشان نبود – کابین خاکستری – تجربه رانندگی خاکستری

طراحی و استایل

مزایا: پیشرفت قاطع نسبت به الکتریکی‌های قبلی تویوتا

معایب: از نظر فنی هیچ برتری خاصی ندارد – طراحی پرجزئیات و بی‌هدف

C-HR+ به‌جای نسخه الکتریکی C-HR موجود، در واقع یک bZ4X کوتاه‌شده است؛ شبیه به رابطه اسکودا الروک و انیاک. بنابراین تمام بهبودهای نسخه به‌روز شده bZ4X را دریافت می‌کند.

در کنار bZ4X تفاوت‌های ظاهری بیشتری نسبت به دوقلوهای اسکودا دارد؛ به‌خصوص خط شانه شکسته و قوس‌های چرخ گرد C-HR+. طراحی پر از جزئیات است؛ سطوح پیچیده، سقف کوپه‌مانند و اسپویلر داک‌تیل؛ اما در کل چندان متمایز به نظر نمی‌رسد.

«C-HR» فقط مجموعه‌ای تصادفی از حروف نیست. تویوتا در زمان معرفی مدل اول گفت مخفف Coupé High Rider است.

جالب اینکه با وجود ارزان‌تر و کوچک‌تر بودن، C-HR+ گزینه باتری بزرگ‌تری نسبت به bZ4X به‌روز شده دارد. باتری پایه همان 57.7 کیلووات‌ساعتی با یک موتور 165 اسب‌بخاری است که احتمالاً در بریتانیا طرفدار کمی خواهد داشت.

نسخه برد بلند مهم است: باتری 77 کیلووات‌ساعتی (به‌جای 73 در bZ4X) همراه موتور جلوی 221 اسب‌بخاری، برد 610 کیلومتر (378 مایل) یا 563 کیلومتر با رینگ‌های 20 اینچی ارائه می‌دهد؛ بیشتر از الروک 85 با باتری کوچک‌تر. هنوز عدد نهایی WLTP مصرف انرژی نیامده، اما بر اساس برد، بسیار خوب به نظر می‌رسد. نسخه دو موتوره با 338 اسب‌بخار برد کمتری دارد.

C-HR+ سرعت شارژ DC 150 کیلوواتی دارد؛ در bZ4X کمی ضعیف به نظر می‌رسید اما در این سگمنت کاملاً قابل قبول است.

فضای داخلی

مزایا: استفاده آسان – صندلی‌های فوق‌العاده

معایب: کسل‌کننده – فرمان کوچک ارگونومیک نیست

داخل کابین کاملاً شبیه bZ4X است. اگر بخواهیم مثبت نگاه کنیم، حس استحکام می‌دهد. داشبورد و پنل‌های در از ترکیب معروف 11 بافت پلاستیک خاکستری تویوتا تشکیل شده؛ ارزان به نظر نمی‌رسد اما لوکس هم نیست. کنسول مرکزی همه نیازهای کاربردی را برآورده می‌کند و اثر انگشت نمی‌گیرد، اما بسیار کسل‌کننده است.

تویوتا سعی کرده کمی متفاوت باشد اما موفق نشده. مثل bZ4X، صفحه آمپر بالا و فرمان کوچک دارد. دیدن صفحه مشکلی ندارد اما تنظیمات سازشی است که هیچ مشکلی حل نکرده.

انتخاب‌گر دنده چرخان-فشاری تویوتا غیرمعمول است اما بدون نگاه کردن راحت‌تر و رضایت‌بخش‌تر از کلیدهای معمولی است

برای گرفتن فرمان و گذاشتن آرنج روی دسته، باید حرکات عجیبی انجام دهید. در غیر این صورت موقعیت رانندگی خوب است؛ نسبتاً بالا و صندلی‌های تویوتا به‌طور معمول فوق‌العاده هستند. روکش میکروسویید بسیار نرم است، اما چرا اینقدر خاکستری؟

صفحه‌نمایش بزرگ اطلاعات‌سرگرمی شفاف، سریع و منطقی است؛ کمی ساده اما برای تویوتا مناسب است. فضای عقب کمی کمتر از الروک و کف نسبتاً بلندی دارد. حجم صندوق 452 لیتر خوب است، هرچند هنوز از اسکودا کمتر است.

موتور و عملکرد

مزایا: نسبتاً سریع – کنترل‌های پیش‌رونده

معایب: حالت تک‌پدال ندارد

می‌توانید به تویوتاهای مدرن برای کیفیت ساخت رانندگی اعتماد کنید و این هم فرقی ندارد. پدال گاز و ترمز کاملاً پیش‌رونده هستند و با پدال‌ها می‌توانید میزان بازیافت انرژی هنگام رها کردن گاز را تنظیم کنید؛ هرچند به حالت تک‌پدال واقعی نمی‌رسد. نسخه دو موتوره که راندم نسبتاً سریع بود. اما این نوع خودرو نیست و نسخه تک‌موتور برای اکثر افراد کافی است.

سواری و هندلینگ

مزایا: تعادل خوب سواری و هندلینگ

معایب: کسل‌کننده – صدای جاده در سرعت بزرگراهی نسبتاً زیاد

با این حال تویوتا ادعا می‌کند C-HR+ «برای عاشقان خودرو طراحی شده و شخصیت رانندگی سرگرم‌کننده و لذت‌بخش دارد»؛ ادعایی که کمی اغراق‌آمیز است. با اطمینان و به‌طور شهودی هندل می‌کند اما فیدبک فرمان بسیار کم است و پاسخ‌های جلو چندان سریع نیست.

وقتی در پیچ تند گاز می‌دهید، هیچ شکی نیست که اکثر قدرت به محور جلو می‌رود. سواری با همان گام کنترل‌شده و لاستیکی برخی تویوتاهای دیگر است. نرم یا لوکس نیست اما حس استحکام و ضدشکستگی خوبی دارد. در واقع تعادل بسیار خوبی است.

C-HR+ روی لاستیک‌های بریجستون آلنزا سوار است که معمولاً هندلینگ خیلی تیزی ایجاد نمی‌کنند

مصرف انرژی و هزینه‌ها

مزایا: احتمالاً بسیار قابل اعتماد

معایب: قیمت و مصرف نهایی هنوز اعلام نشده

نقطه قوت بزرگ تویوتا همیشه تجربه مالکیت بوده و برای C-HR+ هم همین‌طور خواهد بود. قابلیت اطمینان معمولاً بالاست، امکان گارانتی 10 ساله وجود دارد و C-HR+ به‌راحتی وضعیت سلامت باتری را نشان می‌دهد؛ صفحه‌ای در نمایشگر راننده درصد ظرفیت باقی‌مانده باتری نسبت به حالت نو را نشان می‌دهد.

مصرف واقعی هم باید نقطه قوت دیگری باشد اما برای نظر قطعی نیاز به زمان بیشتر با نسخه تک‌موتور داریم. در رانندگی اولیه با نسخه دو موتوره مصرف حدود 3.0 مایل به کیلووات‌ساعت بود که چندان چشمگیر نیست. قیمت‌ها نزدیک به زمان تحویل مشتری در ابتدای سال آینده اعلام می‌شود اما انتظار 35 تا 40 هزار پوند برای نسخه تک‌موتور و کمی بیشتر برای دو موتوره داریم؛ هم‌تراز رقبا.

مثل همیشه گارانتی 10 ساله تویوتا شرط مراجعه سالیانه به نمایندگی دارد که برای یک خودروی الکتریکی ممکن است کمی زیاد به نظر برسد

برای اطلاعات بیشتر درباره کراس‌اوورهای الکتریکی می‌توانید به ازکیش مراجعه کنید.