در دورانی که برخی برندها کاملاً از هاچ‌بک‌های بنزینی خانوادگی دست کشیده‌اند (خداحافظ فورد فوکوس، خداحافظ آئودی A1)، یک اتفاق تازه و جالب افتاده: یک هاچ‌بک کاملاً جدید و براق به بازار آمده.

نه فیس‌لیفت سنگین، بلکه یک خودرو کاملاً نو با طراحی جدید، نام جدید، فقط کمی هیبرید ملایم و حتی امکان گیربکس دستی. آخرین بار سال ۲۰۱۹ چنین چیزی دیدیم، وقتی اشکودا اسکالا را معرفی کرد. پس اگر دلتان برای فورد فوکوس تنگ شده، سلام کنید به کیا K4 جدید.

کیا در زمینه الکتریکی‌سازی پیشرو است، اما نمی‌خواهد در بازار اروپا که هنوز هاچ‌بک بنزینی محبوب است، حضورش را از دست بدهد. به لطف تولید جهانی و سری رو به رشد خودروهای الکتریکی، می‌تواند اهداف ZEV را هم برآورده کند.

K4 که کیا ادعا می‌کند در مرز کلاس C و D قرار دارد، جای خالی باقی‌مانده از کیا سید را در بازار بریتانیا پر می‌کند؛ اما جانشین غیرمستقیم است، چون سید مدل اختصاصی اروپا بود (CEED = Community of Europe and European Development) و K4 یک مدل جهانی است که روی نسخه‌ای از پلتفرم کیا نیرو و هیوندای کونا ساخته شده، در مکزیک تولید می‌شود و در دو شکل هاچ‌بک و سدان عرضه می‌شود؛ ولی فقط نسخه هاچ‌بک به اروپا می‌آید.

با وجود جهانی بودن، تیم توسعه اروپایی کیا تأثیر زیادی داشته و شاسی و تعلیق نسخه اروپایی مخصوص جاده‌های اینجا تنظیم شده است. خودرویی که ما رانده‌ایم پیش‌تولید بود، اما اولین بار یک نشریه بریتانیایی K4 را با مشخصات واقعی بازار بریتانیا تجربه کرد.

کیا K4

اضافه شدن خوش‌آمد به جمع هاچ‌بک‌ها · طراحی شیک و فضای داخلی جادار · رانندگی کاملاً دلپذیر

در دینامیک رانندگی برجسته نیست · پیشرانه کمی کم‌توان به نظر می‌رسد

طراحی و مهندسی

با طول ۴۴۴۰ میلی‌متر، K4 برای یک هاچ‌بک کلاس C طولانی است. تقریباً اندازه مزدا ۳ است، اما از سید قبلی و فولکس واگن گلف به‌طور قابل توجهی بلندتر است. صندوق ۴۳۸ لیتری آن هم بزرگ‌تر از گلف است.

کاپوت بلند و عرض زیاد، حضور جاده‌ای قوی به آن می‌دهد. اولین خودروی بنزینی کیا در اروپا که از صفر با زبان طراحی «Opposites United» ساخته شده و ظاهری هدفمندتر از نسل‌های قبلی دارد.

تنها آپشن خارجی رنگ بدنه است. ۹ رنگ موجود است ولی فقط سفید مرواریدی استاندارد است. خودروی تست ما زرد درخشان بود که یادآور ماشین فرمول یک جردن ۱۹۹۶ است.

خودروی پیش‌تولید ما در مشخصات GT-Line اروپایی بود (معادل GT-Line S در بریتانیا) با رینگ ۱۸ اینچی، سانروف و جزئیات اسپرت داخلی و خارجی.

کابین

کابین کاملاً آشنا به سبک کیا است: سه نمایشگر (۱۲.۳ اینچ برای راننده و اطلاعات‌سرگرمی و ۵.۳ اینچ برای کنترل تهویه) در یک قاب واحد و تعداد مناسب دکمه فیزیکی.

ساخت محکم، صندلی‌های جلو و عقب گرمکن‌دار، شارژر بی‌سیم، کلید دیجیتال اختیاری و سیستم صوتی قدرتمند Harman Kardon در نسخه‌های بالا. کابین تمیز و کاربردی است ولی کمی شخصیت کم دارد.

موتور و عملکرد

در بریتانیا دو موتور توربو: ۱.۰ لیتری ۱۱۳ اسب هیبرید ملایم و ۴۸ ولت و ۱.۶ لیتری با ۱۴۷ یا ۱۷۷ اسب بخار. همه با گیربکس هفت سرعته دوکلاچه (به جز ۱.۰ لیتری که دستی شش سرعته هم دارد).

موتور چهار سیلندر توربو نرم و مناسب رانندگی روزمره است. شتاب ۰-۱۰۰ حدود ۹.۱ ثانیه، گشتاور از ۱۵۰۰ دور در دسترس و گیربکس دوکلاچه هماهنگ.

سواری و هندلینگ

تمام مدل‌های اروپایی تعلیق کاملاً مستقل دارند (مک‌فرسون جلو، مولتی‌لینک عقب). تنظیمات مخصوص اروپا، سواری نرم و پایدار، فرمان سبک و دقیق ولی نه خیلی اسپرت. شاسی پتانسیل نسخه GT کامل را دارد.

مصرف سوخت و هزینه نگهداری

قیمت از ۲۵,۹۹۵ پوند (۱.۰ دستی پایه) شروع می‌شود و GT-Line S ۱۷۷ اسب به ۳۶,۱۹۵ پوند می‌رسد؛ افزایش قابل توجه نسبت به سید ولی کامل‌تر و پخته‌تر است و از گلف، آسترا و کرولا ارزان‌تر است.

مصرف سوخت هنوز نهایی اعلام نشده ولی انتظار رقابتی بودن در کلاس را داریم.