رئیس هوندا بریتانیا، ربکا آدامسون، میگوید هوندا سوپر ان جدید قرار نیست جانشین مستقیم هوندا e عزیز از دست رفته باشد، هرچند ارتباط بصری و مفهومی واضحی وجود دارد.

او قبول دارد که هنوز «یک هوندای بسیار فانکی و کیوت» است، اما «به هیچ وجه بر پایه e ساخته نشده». در عوض، دومین تلاش هوندا برای یک خودروی برقی شهری فانکی در بریتانیا، نسخه داغ N-One E است که در ژاپن میفروشد و خودش بر پایه کی کار بنزینی N-One ساخته شده.

در ژاپن به آن Super-One میگویند اما اینجا نمیتواند این نام را داشته باشد چون یک لیگ ملی کارتینگ حق آن را دارد. نسخه بلندتر و کشیدهتر MPV هم وجود دارد که درهای کشویی دارد و بی نهایت دوست داشتنی است، اما هنوز خبری از ورود آن به بریتانیا نیست.

داستان طولانی و (خیلی) کوتاه این است که سوپر ان فقط ۳.۴ متر طول دارد، فاصله محوری ۲.۵ متری، وزن کمی بیش از ۱۳۰۰ کیلوگرم، چهار نفر جا میدهد و فوق العاده کیوت به نظر میرسد، حتی با لباس عملکرد تهاجمیتری که در بریتانیا خواهد پوشید، بخشی از پکیج تغییرات مخصوص بازار که شامل گیربکس دستی مصنوعی و صدای موتور «میوهای» میشود.

روح City Turbo II زنده است.

هوندا سوپر ان

تلاش جذاب و شوخ طبعانه برای وارد کردن جذابیت رانندگی واقعی به یک خودروی شهری معمولی، اما هنوز اطلاعات بیشتری لازم است.

نقاط قوت: ابعاد کوچک یعنی در جادههای شلوغ بریتانیا راحت است – کابین فریبنده جادار برای خانوادههای کوچک کافی است – اگزوز و گیربکس مصنوعی واقعا به جذابیت کمک میکنند

نقاط ضعف: هنوز مشخصات و قیمت را نمیدانیم – برد و سرعت شارژ احتمالا چشمگیر نیست – جذابیت عظیم هوندا e را ندارد

طراحی و مهندسی

مزایا: تغییرات ظاهری عملکردی باعث تمایز سوپر ان میشود – استایل جعبه ای فضای داخلی را حداکثر میکند

معایب: به وضوح یک کی کار است و خارج از توکیو ممکن است عجیب به نظر برسد

اما تفاوت واقعا مهم بین سوپر ان و e این است که خودروی جدیدتر وظیفه تقویت فروش خودروهای برقی هوندا را دارد.

e یک محصول هاله ای بود، پرچمدار گران قیمت و پر از تکنولوژی برای عصر برقی جسورانه ژاپنیها که به خوبی از جریان اصلی دور بود و حدود ۳۷ هزار پوند قیمت داشت. حتی قبل از اینکه برد کوتاهتر از تقریبا هر خودروی برقی دیگری در بازار را در نظر بگیرید، قیمت لیست چشمگیری بود.

آدامسون درباره سوپر ان میگوید: «از نظر کاری که برای ما انجام میدهد، نقطه قیمت بسیار مهم خواهد بود» و «فرصت این خودرو از دیدگاه من فقط پایگاه مشتریان فعلی ما نیست». برنامه این است که سوپر ان به اندازه رانندگان جوان در شهر برای دارندگان فعلی CR-V و HR-V که نیاز به یک خودروی کوچکتر برای رفت و آمد یا مدرسه دارند، جذاب باشد.

با این ذهنیت، آدامسون تاکید میکند «مقرون به صرفه بودن این خودرو» کلیدی است. هوندا هنوز حتی یک راهنمایی تقریبی درباره قیمت با خودرو که هنوز شش ماه تا نمایشگاه فاصله دارد، نمیدهد، اما با توجه به اینکه سوپر ان بالاتر از داچیا اسپرینگ ۱۵ هزار پوندی و لیپ موتور T03 است اما اندازه و مشخصاتش برای رقابت با رنو توینگو جدید و فولکس واگن ID.1 است، قیمت شروع کمی زیر ۲۰ هزار پوند محتمل به نظر میرسد.

به جز گلگیرهای پف کرده، مسیرهای پهنتر (که آن را فراتر از محدودیت عرض کی کار میبرد)، رینگهای ۱۵ اینچی اسپرت و سپرهای کمی «تهاجمیتر» (همه نسبی است)، سوپر ان از نظر بصری تغییری نسبت به کی کار N-One E که بر پایه آن ساخته شده ندارد. پروتوتایپی که ما در پیست تست هوندا در ژاپن راندیم لاستیکهای Advan عملکردی به نظر جدی داشت، اما هوندا هنوز تایید نکرده آیا اینها در بریتانیا استاندارد خواهند بود یا نه.

هوندا هنوز دقیقا نمیگوید سوپر ان از نظر فنی چقدر با N-One E متفاوت است، جز اینکه عملکرد محورتر است. مهندسان پیشنهاد کردند بسته اساسی خودروی پایه تغییر نکرده، پس باید همچنان باتری ۲۹.۶ کیلووات ساعتی زیر کف داشته باشد که برد کمی کمتر از ۲۹۵ کیلومتر خودروی استاندارد آرامتر میدهد و قادر به شارژ تا ۵۰ کیلووات است.

فضای داخلی

مزایا: باتری بدون بالا بردن صندلیها در کف جا میشود – ترکیب خوب کنترلهای فیزیکی و دیجیتال – طرفین صاف و کابین عبور مستقیم باعث میشود خیلی بزرگتر احساس شود

معایب: به اندازه e دلپذیر یا شیک نیست

حتی اگر سوپر ان ممکن است فقط کمی بیش از نصف قیمت خودرویی باشد که (به طور غیرمستقیم یا غیره) جایگزینش میشود، فکر نمیکنم به خصوص این حس را بدهد.

سقف بلند، طرفین صاف، کابین جلو عبور مستقیم و کف پایین فضای داخلی نسبتا جاداری ایجاد میکنند که شاید در طراحی کمتر از e خیره کننده باشد اما آشکارا کاربردیتر است.

اینجا هیچ تریم چوبی، حوضچه ماهی مجازی یا آینه دیجیتال نیست، اما همه مواد احساس دوام اطمینان بخش میدهند؛ صندلیهای عقب «جادویی» تا میشوند و جمع میشوند تا بارهای (نسبتا) حجیم جا شوند؛ و دکمههای بزرگ فیزیکی همه جای فرمان، داشبورد و کنسول مرکزی هست، هیچ کدام نیاز به کشیدن دست ندارد چون کل خودرو اندازه یک فریزر سینه ای است.

همچنان در سمت درست پایه بودن است: صفحه لمسی مرکزی ۹ اینچی (که نمیتوانم عملکردش را تایید کنم)، مجموعه گیج دیجیتال ۷ اینچی (با دورشمار مصنوعی کامل)، شارژرهای USB-C، فرمان گرمکن دار، کروز کنترل تطبیقی و شیشههای برقی در هر دو ردیف.

موتور و عملکرد

مزایا: به اندازه کافی چابک برای زنده کردن رفت و آمد شهری – گیربکس و اگزوز مصنوعی واقعا واقعی احساس میشوند – وقتی فشار نمیدهید کامل و نرم است

معایب: برد و کارایی خیلی چشمگیر نخواهد بود – ممکن است در شرایط رانندگی عادی احساس «متفاوت» نکند

اولین تجربه ما خیلی کوتاه بود اما دلگرم کننده. حتی در چند دور روی پیست هندلینگ تنگ و پیچ دار، واضح بود که تلاش واقعی برای پایدار، کنترل شده و مهمتر از همه جذاب کردن سوپر ان وقتی لازم باشد، انجام شده.

در حالت استاندارد به طور قابل پیش بینی آرام است، با چابکی از خط شروع که برای همه خودروهای برقی مشترک است، اما بعد urgency را در پاسخها وقتی از ۳۰ کیلومتر در ساعت گذشت کم میکند و عموما احساس موافق اما نسبتا همگن دارد.

اما حالت Boost جایی است که سرگرم کننده میشود. بلافاصله پاسخهای گاز تیزتر میشوند و تمام ذخایر موتور جلو (هرچند مقدارش نامعلوم) آزاد میشوند تا حس واقعی فشار وقتی بالا میبرید بدهند. نمیتوانم حدس بزنم قدرت اضافی سوپر ان چقدر است، اما قطعا بیشتر از ۶۳ اسب بخار خودروی استاندارد احساس میشد، به خصوص که گفته میشود سوپر ان کمی سنگینتر است. حدس میزنم ارقام عملکرد روی کاغذش چندان دور از فیات ۵۰۰e و مینی کوپر E نباشد.

اما مهمتر از هر آمار سرد و سخت این است که بهبودهای حسی سوپر ان نسبت به خودروی استاندارد آن را زنده و آماده خنده کرده است. برخلاف صدای اگزوز droning و غیرقانع کننده آبارث ۵۰۰e، صدای هوندا واقعا شبیه چهار سیلندر توربو سیویک تایپ آر به نظر میرسد، هرچند مهندسان میگویند بر پایه موتور خاصی مدل نشده.

فقط چند دقیقه برای بازی داشتم، اما احساس نمیشد یکی از آن gimmickهای gratuitous باشد که روز اول مالکیت به همه دوستان نشان میدهید و بعد برای همیشه خاموش میکنید (به خصوص که فقط داخل کابین شنیده میشود، که خوشبختانه است).

گیربکس هفت سرعته شبیه سازی شده هم به طور چشمگیری واقعی است، با خروجی گشتاور متفاوت بر اساس «دنده» نهادی که در آن هستید، مثل هیوندای آیونیک ۵ N، و کیک داون شبیه سازی شده تا هنوز بتوانید دنده پایین بیندازید و ناپدید شوید. اگر در حالت دستی بیش از حد در خط قرمز نگه دارید، حتی سیستم قطع سوخت مصنوعی فعال میشود، یک Easter egg کوچک سرگرم کننده.

سواری و هندلینگ

مزایا: موقعیت رانندگی شبیه سوپرمینی – رول را کنترل میکند و به ورودیهای فرمان خوب پاسخ میدهد

معایب: برای EV سبک است، اما فقط چون باتری کوچکی دارد

سوپر ان از آن حالت top-heavy اجتناب ناپذیر که برای کی کارها رایج است رنج میبرد، ذاتا بلند و جمع و جور هستند، اما از نظر دینامیکی از باتری زیر کف سود میبرد و مرکز ثقل پایینتری نسبت به بسیاری «خودروهای اسپرت بنزینی» به گفته هوندا دارد.

همچنین تنظیم کافی در ستون فرمان و پایه صندلی دارد تا موقعیت فرمانی شبیه سوپرمینی بیشتر از ون کوچک ایجاد کند و در حالی که باتری کوچک یعنی سوپر ان قهرمان برد EV نخواهد بود، یعنی کف و پایه صندلی همان ارتفاع معادل بنزینی است، پس احساس نشستن بالا ندارید.

این به علاوه پایداری اضافی که مسیر پهنتر و چرخها که دقیقا به گوشههای بدنه فشار داده شدهاند، پکیج هندلینگ به طور قابل پیش بینی cheeky ایجاد میکند. فرمان کمی فاقد feedback است اما سریع و responsive و در حالی که نتوانستم این پروتوتایپ را به لبه پاره برسانم، تحت تاثیر بودم که چقدر رول را در پیچهای تنگتر کنترل میکند، شاهدی بر کارهایی که زیرش برای سفت کردن شاسی انجام شده.

برخلاف e، سوپر ان جلو محرک است و وقتی از hairpin با گاز کامل خارج شدیم کمی torque steer داشت، اما لاستیکهای Advan 185 تایی به نظر جدی روی پروتوتایپ ما کار تحسین برانگیزی برای برگرداندن آن به خط در نبود دیفرانسیل جلو خاص انجام دادند.

هوندا سوپر ان را به طور گسترده روی جادههای بریتانیا قبل از رونمایی تست کرد (تنها بازاری خارج از آسیا که فروشش تایید شده)، اما نگفته آیا خودروهای ما تنظیم bespoke دریافت خواهند کرد یا نه. تنها نکته ای که توانستیم بگیریم، جالب، این بود که جادههای بریتانیا آنقدر پر سر و صدا و پر دست انداز هستند که مهندسان هوندا به سختی صدای موتور را موقع رانندگی میشنیدند، پس برای خودروهای اینجا صدا را بالا بردهاند.