هوندا سیویک دیگر آن فراگیری سابق را ندارد و تا حد زیادی طعمه همان کراس‌اورهایی شده که سایر هاچبک‌های خانوادگی معروف را نیز از صحنه خارج کرده‌اند. برای خریداران بریتانیایی هم شاید دیگر آن جذابیت سابق را نداشته باشد که در سوئیندون ساخته می‌شد.

این موضوع در آمار فروش هم مشهود است: از ابتدای سال ۲۰۲۴، هوندا تنها ۴۰۰۰ دستگاه سیویک فروخته، در حالی که در همین مدت نزدیک به ۱۳۰۰۰ دستگاه از جاز به فروش رسانده است. این واقعا تأسف‌بار است، چون به نظر ما این هاچبک هیبرید معقول، بهترین محصولی است که هوندا در حال حاضر تولید می‌کند.

از زمان ورود نسل یازدهم سیویک در سال ۲۰۲۱، موج جدیدی از کراس‌اورهای جادارتر و با موقعیت نشیمن بالاتر با قیمت مشابه وارد بازار شده‌اند که احتمالا دلیل اصلی کاهش فروش این هاچبک است.

امتیاز نهایی: ۸ از ۱۰

مدل تست شده: هوندا سیویک e:HEV ادوانس

امتیاز: ۸

هوندا سیویک

شاید رشد کراس‌اورها جذابیت هاچبک‌ها را کم کرده باشد، اما سیویک همچنان انتخابی شایسته برای خانواده‌هاست. یک به‌روزرسانی فنی می‌تواند جذابیت آن را به شدت افزایش دهد.

نقاط قوت: مصرف سوخت پایین، تعادل عالی سواری و هندلینگ، فضای جادار

نقاط ضعف: قیمت بالا در خرید نقدی، هشدار سرعت اضافی آزاردهنده

طراحی و استایل

امتیاز: ۸

نقاط قوت: ظاهر زیبا و متین، سیستم هیبرید هوشمند

نقاط ضعف: کمی ساده به نظر می‌رسد، عدم وجود نسخه بنزینی خالص یا بدنه استیشن

هرچند سیویک دیگر در سوئیندون ساخته نمی‌شود، اما اروپا (و بریتانیا) بیش از همیشه در توسعه آن نقش داشته‌اند. این بار هوندا اروپا رهبری تحقیق و توسعه را بر عهده داشت، چون انتظارات مشتریان اروپایی بالاتر از آمریکایی‌ها و ژاپنی‌هاست.

در نسل یازدهم تغییرات زیادی رخ داده است. سیویک برای اولین بار فقط با پیشرانه هیبرید عرضه می‌شود (حداقل در اروپا). این تصمیم برنامه‌ریزان محصول هوندا اروپا بوده است. در بازارهای دیگر همچنان نسخه‌های بنزینی موجود هستند.

تعداد قابل توجهی از خودروهای هوندا اکنون در چین تولید می‌شوند (مانند ZR-V، CR-V و e:Ny1)، اما سیویک، جاز و HR-V برای بازار اروپا در ژاپن ساخته می‌شوند.

سیستم e:HEV هوندا بسیار هوشمندانه طراحی شده است. موتور ۲ لیتری تنفس طبیعی ۱۴۱ اسب بخاری بیشتر اوقات فقط ژنراتور استارت را می‌چرخاند تا باتری ۱.۰۵ کیلووات ساعتی را شارژ کند یا موتور الکتریکی ۱۸۴ اسب بخاری را تغذیه کند.

موتور الکتریکی منبع اصلی پیشرانه است و به همین دلیل قدرت سیستم برابر با قدرت موتور الکتریکی است. این روش در اکثر شرایط کم‌مصرف‌ترین حالت است. تنها در سرعت ثابت بزرگراهی، کلاچ الکترونیکی فعال شده و موتور بنزینی مستقیما از طریق یک دنده اوردرایو تک‌سرعته چرخ‌ها را می‌چرخاند.

سیویک نسل یازدهم ظاهری بسیار شیک‌تر از بسیاری از نسل‌های قبلی دارد. فاصله محوری ۳۵ میلی‌متر بیشتر، اورهنگ عقب ۲۰ میلی‌متر کوتاه‌تر و ارتفاع کلی کاهش یافته است. پایه ستون A حدود ۵۰ میلی‌متر عقب‌تر و ۲۵ میلی‌متر پایین‌تر قرار گرفته و ظاهر مینی‌ون‌مانند قبلی کاملا از بین رفته است.

هوندا اعلام کرده که این سیویک ۱۹ درصد سختی پیچشی بیشتری دارد و با استفاده از درب صندوق رزینی و کاپوت آلومینیومی وزن را کنترل کرده است. با وجود طول بیشتر (به نفع فضای داخلی)، عرض خودرو تغییری نکرده و همچنان در جاده‌های بریتانیا به راحتی حرکت می‌کند.

در فیس‌لیفت ۲۰۲۵، هوندا بر اساس بازخورد مشتریان تغییراتی جزئی اعمال کرده است. جلوپنجره مشکی یکپارچه حذف شده و ظاهر تمیزتری ایجاد شده (هرچند به نظر ما کمی بدتر شده). چراغ‌های مه‌شکن جلو نیز حذف شده‌اند و هوندا می‌گوید LEDهای اصلی همان کار را انجام می‌دهند. سپر عقب کمی تغییر کرده و رینگ‌های جدیدی اضافه شده‌اند.

کابین و امکانات

امتیاز: ۸

نقاط قوت: طراحی ساده و شیک، کلیدهای فیزیکی فراوان، فضای جادار

نقاط ضعف: سیستم چندرسانه‌ای نسبتا قدیمی، صندلی‌ها می‌توانستند حمایت بیشتری داشته باشند

مدت‌ها بود که کابین هوندا پر از خطوط و پلاستیک‌های مختلف و سیستم چندرسانه‌ای قدیمی بود. سیویک ۲۰۲۲ (و بعد ۲۰۲۵) رویکردی بسیار مینیمال و شیک ارائه داد.

خطوط تمیز و دریچه‌های هوای سراسری داشبورد، همراه با ولوم‌های کلیک‌دار فلزی برای کنترل دما و فن، تجربه‌ای لذت‌بخش ایجاد کرده‌اند.

ولوم‌های فلزی سیستم تهویه واقعا حس کیفیت بالایی منتقل می‌کنند؛ چیزی که در رقبای تمام‌دیجیتال کمتر دیده می‌شود.

در سال ۲۰۲۵ ادعا شده که مواد باکیفیت‌تری به کار رفته، اما تفاوت چشمگیری احساس نمی‌شود (به جز نورپردازی کف در تیپ ادوانس).

کیفیت مواد همچنان در سطح فولکس واگن گلف و بالاتر از تویوتا کرولا و اشکودا اوکتاویا است، اما به پای مزدا ۳ یا ب‌ام‌و سری ۱ نمی‌رسد.

نمایشگر ۱۰.۲ اینچی حالا در تمام تیپ‌ها استاندارد است، اما کمی نامناسب روی داشبورد قرار گرفته. با این حال، مزیتش این است که تسلط بصری ندارد. مشکل اصلی کندی و رزولوشن پایین آن نسبت به رقباست. ناوبری داخلی هم کمی قدیمی است و ما بیشتر از Apple CarPlay و Android Auto بی‌سیم استفاده کردیم.

صفحه آمپر دیجیتال ساده و خواناست، ولی امکانات خاصی فراتر از عقربه‌های آنالوگ ندارد.

صندلی‌ها همچنان جزو راحت‌ترین‌ها در کلاس هستند و موقعیت رانندگی عالی (پایین) ارائه می‌دهند. فضای عقب به مراتب بهتر از گلف و کرولا است و حتی با سقف پانوراما هم بزرگسالان راحت می‌نشینند.

حجم صندوق ۴۱۰ لیتر در بالای کلاس قرار دارد (فقط اوکتاویا بیشتر دارد) و درب بزرگ و کاور جانبی کاربردی، استفاده از آن را آسان کرده است.

پیشرانه و عملکرد

امتیاز: ۸

نقاط قوت: نرم و روان، شتاب کافی

نقاط ضعف: چندان هیجان‌انگیز نیست

با وجود پیچیدگی فنی، پیشرانه هیبرید در عمل بسیار خوب کار می‌کند. موتور بنزینی بیشتر اوقات فقط ژنراتور را می‌چرخاند و در دور موتور دلخواه کار می‌کند. بنابراین گاهی شبیه CVT و گاهی شبیه گیربکس چندسرعته عمل می‌کند، اما اکثر اوقات اصلا متوجه آن نمی‌شوید.

گشتاور فراوان موتور الکتریکی باعث می‌شود به ندرت بیشتر از ۳۰ درصد پدال گاز را فشار دهید، بنابراین صدای موتور خیلی کم به گوش می‌رسد.

شتاب صفر تا ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت بین ۷.۸ تا ۸.۱ ثانیه (بسته به تیپ) است. در فشار کامل کمی صدای موتور بلند می‌شود که طبیعی است.

پدال‌های پشت فرمان میزان بازیافت انرژی ترمز را تنظیم می‌کنند، نه تعویض دنده شبیه‌سازی‌شده. پدال ترمز حس خوبی دارد و انتخاب دنده با دکمه‌های کنسول مرکزی انجام می‌شود (هرچند اهرم راحت‌تر بود).

سواری و هندلینگ

امتیاز: ۸

نقاط قوت: چسبندگی بالا، فرمان دقیق و پاسخگو، سواری راحت ولی محکم

نقاط ضعف: در جاده‌های خیلی ناهموار کمی تکان می‌خورد، هشدار سرعت به سختی خاموش می‌شود

سیویک به خوبی از مزیت پایین بودن مرکز ثقل یک هاچبک ساده بهره می‌برد. رانندگی با آن واقعا لذت‌بخش است.

فرمان فوق‌العاده دقیق و سریع (۲.۲ دور قفل به قفل) است، اما اصلا عصبی نیست. حس خودتنظیمی عالی دارد و در پیچ‌های ۹۰ درجه هم نیازی به جابه‌جایی دست نیست.

لاستیک‌های میشلن پایلوت اسپرت ۴ چسبندگی فوق‌العاده‌ای ایجاد کرده‌اند. بدنه در پیچ‌ها صاف می‌ماند و عایق‌بندی کابین در بزرگراه بسیار خوب است. تنها انتقاد این است که در جاده‌های خیلی ناهموار کمی تکان‌های کوتاه دارد.

رانندگی نیمه‌خودران

اکثر سیستم‌های کمک‌راننده به صورت استاندارد موجود هستند از جمله کروز کنترل تطبیقی و نظارت نقطه کور. عملکرد این سیستم‌ها عموما خوب و بدون هشدارهای اشتباه است. کروز کنترل نرم و دقیق عمل می‌کند ولی امکان سوئیچ به کروز معمولی ندارد.

سیستم نگهدارنده بین خطوط به راحتی با دکمه روی فرمان غیرفعال می‌شود، اما هشدار سرعت اضافی (اجباری از ۲۰۲۴) بسیار آزاردهنده است و برای خاموش کردن دائم آن باید در حالت توقف کامل وارد منوی عمیق صفحه لمسی شد.

مصرف سوخت و هزینه‌ها

امتیاز: ۸

نقاط قوت: مصرف سوخت پایین، تیپ پایه مجهز

نقاط ضعف: قیمت نقدی بالا، گزینه‌های محدود

اگر فقط به قیمت لیست نگاه کنید، سیویک گران به نظر می‌رسد (از حدود معادل ۳۵ هزار پوند در تیپ الگانس). اما تیپ پایه هم امکانات کاملی دارد از جمله صندلی‌های گرمکن‌دار، ورود بدون کلید و مجموعه کامل سیستم‌های ایمنی.

لاستیک‌های میشلن پایلوت اسپرت برای هندلینگ عالی هستند، ولی با لاستیک‌های معمولی‌تر احتمالا مصرف سوخت حتی پایین‌تر می‌شد.

با این حال همچنان گران‌تر از تویوتا کرولا ۲.۰ هیبرید و نسخه‌های مایلد هیبرید گلف و مزدا ۳ است. در طرح‌های اقساطی PCP اختلاف قیمت ماهانه با کرولا فقط حدود ۲۰ پوند است و حتی از گلف ارزان‌تر می‌شود.

در تست واقعی مصرف تیپ ادوانس دقیقا برابر با عدد اعلامی کارخانه یعنی ۵۶.۵ مایل بر گالن (حدود ۵.۶ لیتر در صد کیلومتر) بود که بدون تلاش خاصی به دست آمد. در رانندگی شهری-ترافیکی برتری سیستم هیبرید کامل نسبت به مایلد هیبرید بیشتر خودش را نشان می‌دهد.